Τυποποίηση ISO
Πριν περιγράψουμε το πρότυπο ISO θα πρέπει να αναφερθούμε στα international standards, που δεν είναι τίποτα άλλο από συμφωνίες τεκμηριωμένες με έγγραφα που περιχέουν τεχνικές προδιαγραφές ή άλλα ακριβή κριτήρια για να χρησιμοποιηθούν με συνέπεια ως κανόνες, οδηγίες ή ορισμοί χαρακτηριστικών. Τα standards κάνουν τη ζωή μας πιο απλή αυξάνοντας την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα των αγαθών και των υπηρεσιών που χρησιμοποιούμε.
ISO ή I.S.O.;
Η Διεθνής οργάνωση τυποποίησης ISO είναι μια παγκόσμια ομοσπονδία εθνικών επιτροπών standards από περισσότερες 140 χώρες που ιδρύθηκε το 1947. Αποστολή της είναι η ανάπτυξη της τυποποίησης και σχετικών δραστηριοτήτων με σκοπό την διευκόλυνση της διεθνούς ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών, καθώς επίσης η ανάπτυξη συνεργασίας στους τομείς της πνευματικής, επιστημονικής τεχνολογικής και οικονομικής δραστηριότητας.
Η λέξη ISO δεν προκύπτει από τα αρχικά των λέξεων international organization of standardization (IOS). Αντίθετα, προτιμάται ο όρος ISO για να αποφευχθεί η πληθώρα των ακρωνυμίων που θα προέκυπτε από την μετάφραση του international organization of standardization στις διαφορετικές εθνικές γλώσσες των μελών.
Η λέξη «ISO» προέρχεται από την ελληνική λέξη «ίσος» που σημαίνει ισοδύναμος. Πρόκειται για την ρίζα του προθέματος «ίσο» που εμφανίζεται σε πλήθος ορών, όπως ισομετρικός (ίσου μεγέθους και διαστάσεων) και «ισονομία» (ισότητα νόμων ή ανθρώπων απέναντι στον νόμο).
Ποιος αποτελεί την ISO;
Η ISO αποτελείτε από μέλη που χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:
- Η επιτροπή - μέλος είναι η εθνική επιτροπή αντιπρόσωπος της τυποποίησης στη χώρα της.
- Ένα μέλος - ανταποκριτής είναι συνήθως μια οργάνωση σε μια χώρα η οποία ακόμα δεν έχει πλήρης ανεπτυγμένη δραστηριότητα εθνικών Standards.
- Η ISO έχει επίσης καθιερώσει μια τρίτη κατηγορία, τα συνδρομητικά μέλη για χώρες με πολύ μικρές οικονομίες.
Στην τυποποίηση υπάρχουν 3 κύριες φάσεις
Η ανάγκη για ένα Standard εκφράζεται συνήθως από έναν βιομηχανικό τομέα, ο οποίος μεταφέρει την ανάγκη αυτήσε μια εθνική επιτροπή μέλος. Η επιτροπή προτείνει το θέμα στην οργάνωση ISO και μόλις η ανάγκη για ένα διεθνές Standard αναγνωριστεί και συμφωνηθεί επίσημα, η πρώτη φάση περιλαμβάνει καθορισμό της τεχνικής θεώρησης του μελλοντικού Standard.
Η φάση αυτή συνήθως διεξάγεται σε ομάδες εργασίας, τις οποίες συνθέτουν ειδικοί τεχνικοί από χώρες που ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο θέμα. Μόλις φτάσουν σε συμφωνία για το ποίες τεχνικές πλευρές πρέπει να καλυφθούν στο Standard, ξεκινά η δεύτερη φάση κατά τη διάρκεια της οποίας χώρες διαπραγματεύονται τις λεπτομερείς προδιαγραφές του Standard. Αυτή είναι η φάση της κοινής συναίνεσης.
Η τελική φάση περιλαμβάνει την επίσημη έγκριση του τελικού προσχεδίου του Διεθνούς Standard (τα κριτήρια αποδοχής θέτουν ως όρο την έγκριση από τα 2/3 των μελών της ISO τα οποία έχουν συμμετάσχει ενεργά στην διαδικασία ανάπτυξής των Standards, καθώς και έγκριση από το 75% όλων των μελών που ψηφίζουν).
Το συμφωνημένο κείμενο εκδίδεται ως ένα Διεθνές Standard ISO και τα περισσότερα Standards χρειάζονται περιοδική επανεξέταση. Μέχρι σήμερα, από τη δουλεία της ISO έχουν προκύψει 12000 Διεθνή Standards που παρουσιάζονται σε περισσότερα από 300.000 σελίδες στα Αγγλικά και Γαλλικά (ορολογία συχνά παρέχονται σε άλλες γλώσσες).