Μέχρι πρόσφατα, για να απολαύσουμε βίντεο στον υπολογιστή μας μέσω Ιnternet, έπρεπε πρώτα να παραλάβουμε ολόκληρο το αρχείο και μετά να αρχίσει η αναπαραγωγή του. Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου ήταν ότι μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε βίντεο αρκετά καλής ποιότητας, ακόμα και από χαμηλής ταχύτητας συνδέσεις. Το σημαντικότερο μειονέκτημα, ωστόσο, ήταν ότι ο χρήστης θα έπρεπε περιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα την παραλαβή ολόκληρου του αρχείου. Παράλληλα, υπήρχαν προβλήματα ως προς την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού καθίστατο δυνατή η αντιγραφή και η διανομή του υλικού.
Για την αντιμετώπιση των προαναφερόμενων προβλημάτων αναπτύχθηκε μία νέα τεχνολογία, που επιτρέπει την αποστολή συμπιεσμένου ψηφιακού βίντεο μέσω δικτύων. Το streaming νideο, όπως ονομάζεται, αποτελεί μία από τις πιο εντυπωσιακές και ταυτόχρονα ταχύτατα αναπτυσσόμενες τεχνολογίες στο Ιnternet, που έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα αγορά γνωστή ως Ιnternet broadoast ή Ιntercast/Webcast. Παρόλα αυτά, οι λεπτομέρειες του streaming παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες. Σε αυτό συνέβαλε η εμπορική εκμετάλλευσή του, που δεν βασίστηκε σε κάποιο ανοικτό στάνταρ αλλά σε ιδιόκτητο κώδικα (prοpriatery) που αναπτύχθηκε από τις εταιρείες του χώρου.
Για τη συμπίεση και αποσυμπίεση βίντεο και ήχου έχουν δημιουργηθεί διάφορες τεχνικές και αλγόριθμοι που είναι γνωστοί ως codecs (Compression/Decompression). Ως προς τη συμπίεση βίντεο, δύο είναι οι κυριότερες τεχνικές σε εφαρμογή σήμερα: οι interframe και intraframe. Η πρώτη εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι περισσότερες πληροφορίες παραμένουν σταθερές από το ένα καρέ στο άλλο. Για παράδειγμα, σε ένα βίντεο που απεικονίζει κάποιον ομιλητή, σχεδόν το σύνολο του φόντου παραμένει σταθερό, παρά τις εκφράσεις του προσώπου του εκφωνητή. Η δεύτερη αναλαμβάνει τη συμπίεση κάθε καρέ ξεχωριστά, με τρόπο παρόμοιο προς τη συμπίεση JΡΕG για εικόνες. Ο συνδυασμός των δύο τεχνικών μπορεί να επιτρέψει τη συμπίεση του αρχικού υλικού έως και 200:1.
Μία βασική κατηγοριοποίηση των cοdecs είναι σε συμμετρικούς και ασύμμετρους (syrnmetric/ asymmetric), ανάλογα με το αν η συμπίεση διαρκεί περισσότερο από την αποσυμπίεση. Οι ασύμμετροι cοdecs απαιτούν ισχυρούς υπολογιστές για τη συμπίεση και χρησιμοποιούνται για υλικό που θα συμπιεστεί μία φορά και θα αναπαραχθεί πολλές. Οι συμμετρικοί cοdecs, απ' την άλλη πλευρά, χρησιμοποιούνται σε real time εφαρμογές, όπως ζωντανές μεταδόσεις, όπου η συμπίεση πρέπει να γίνεται σε πραγματικό χρόνο. Επομένως κανένας cοdec δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες, αλλά αντίθετα απαιτείται ο κατάλληλος συνδυασμός τους ώστε να πετύχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα για την πλειονότητα των περιπτώσεων.
Στη συνέχεια, θα δούμε σε συντομία τους κυριότερους cοdecs συμπίεσης/αποσυμπίεσης βίντεο που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Η263: Ο cοdec αυτός αναπτύχθηκε από το ITU το 1994 και αποτελεί την εξέλιξη του Η.261. Προορίζεται για βιντεοτηλέφωνα και διεξαγωγή τηλεδιασκέψεων μέσω ISDN αλλά και modem, περιπτώσεις όπου η εικόνα δεν περιλαμβάνει πολλή κίνηση. Κυριότερη βελτίωση έναντι του προκατόχου του είναι η υποστήριξη για ακόμα χαμηλότερα bit rates, ενώ περιλαμβάνεται και ένας μηχανισμός που επιτρέπει την καλύτερη αξιοποίηση του bandwidth. Ο μηχανισμός λειτουργεί ισορροπώντας μεταξύ της ποιότητας της εικόνας και της κίνησης, με αποτέλεσμα οι εικόνες που περιλαμβάνουν έντονη κίνηση να είναι χαμηλότερης ποιότητας από τις στατικές.
JΡΕG και ΜJΡΕG: Τα αρχικά JΡΕG προκύπτουν από τις λέξεις Joint Ρhotographic Experts Grουρ. Πρόκειται για έναν φορέα που ανέλαβε την ανάπτυξη ενός αλγορίθμου συμπίεσης για 24bit (Trυecolor) φωτογραφίες. Η συμπίεση οδηγεί σε απώλεια ποιότητας (lossy) και μπορεί να συμπιέσει από 2 έως και 30 φορές το αρχικό υλικό, ανάλογα με τις ρυθμίσεις. Το ΜJΡΕG (Μοtiοn JΡΕG) είναι απλώς μια ακολουθία JΡΕG εικόνων που αποτελούν το βίντεο.
ΜΡΕG: Ο Ιnternational Standards Organization (ISO) έχει υιοθετήσει μία σειρά από πρότυπα για Video Cοdec που αναπτύχθηκαν από το Μονing Ρictυres Εxperts Group (ΜΡΕG). Η σειρά περιλαμβάνει τους ΜΡΕG1, ΜΡΕG2 και ΜΡΕG4, με τον τελευταίο να αποτελεί τον σημαντικότερο. Το πρότυπο ΜΡEG4 σχεδιάστηκε για τη διανομή interactiνe multimedia υλικού μέσω δικτύων. Επομένως δεν πρόκειται για έναν απλό cοdec, αλλά περιλαμβάνει προδιαγραφές για ήχο, βίντεο και δυνατότητες αλληλεπίδρασης (interactiνity). Λειτουργεί αφαιρώντας πλεονάζουσες πληροφορίες μεταξύ των καρέ, αλλά και συμπιέζοντας ταυτόχρονα τα ίδια τα καρέ με μία τεχνική παρόμοια του JΡEG. Υποστηρίζει δύο τρόπους κωδικοποίησης, με μεταβλητό ή σταθερό ρυθμό μετάδοσης (νariable/constant bit rate), προσφέροντας υψηλής ποιότητας αναπαραγωγή και μικρό μέγεθος αρχείων.
Cineρak: Ο cοdec αυτός αναπτύχθηκε το 1990 με σκοπό την αναπαραγωγή ταινιών σε υπολογιστές 386 από CDRΟΜ μονής ταχύτητας και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι ότι απαιτεί ελάχιστη υπολογιστική ισχύ. Καθώς όμως η διαθέσιμη επεξεργαστική ισχύς αυξήθηκε, οι δημιουργοί του Cinepak βελτίωσαν τους αλγορίθμους που χρησιμοποιεί ώστε να υποστηρίζει υψηλότερα data rates. Αν και όταν παρουσιάστηκε προσέφερε καταπληκτική ποιότητα, δεν μπορεί πλέον να ανταγωνιστεί τους νεότερους codecs.
VP3: Το πρότυπο VP3 αναπτύχθηκε από την εταιρεία On2.cοm. Σχεδιάστηκε για την αναπαραγωγή υψηλής ποιότητας βίντεο με σημαντική συμπίεση, χωρίς ωστόσο να απαιτείται υπερβολική ισχύς για αναπαραγωγή. Αρχικά συμπεριλαμβανόταν στην αρχιτεκτονική ΤrυeΜοtiοn της Οn2, αλλά σήμερα έχει ενσωματωθεί και στο QυickΤime 5. Παράλληλα, η Real Netwοrks έχει ανακοινώσει ότι θα το υποστηρίξει σε μελλοντικές εκδόσεις.
Indeo ν4 και ν5: Indeο Videο Ιnteractiνe (IVI) είναι ένας codec υψηλής ποιότητας, που όμως απαιτεί αρκετά ισχυρό υπολογιστή για σωστή αναπαραγωγή. Χρησιμοποιεί τελείως διαφορετική τεχνολογία από τον Indeo 3 και παρέχει ορισμένα πρωτοποριακά χαρακτηριστικά, όπως chromakeyed transparency και υποστήριξη για hοt spοts. Η έκδοση 5 προσφέρει βελτιωμένη ποιότητα απεικόνισης και εκμεταλλεύεται τις multimedia εντολές των νέων επεξεργαστών. Πρόσφατα, η εταιρεία Lingo αγόρασε τα δικαιώματα της τεχνολογίας Indeο από την Intel, που ευθύνεται για την ανάπτυξή της. Σε γενικές γραμμές, η ποιότητα που προσφέρει είναι ανώτερη του Cinepak αλλά κατώτερη του Sοrensοn.
Sοrenson: Ενα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του Sorenson Vίdeo Codec είναι η υποστήριξη κωδικοποίησης Variable Βit Rate (VBR). Η τεχνική αυτή λειτουργεί αναλύοντας πρώτα ολόκληρη την ταινία, με σκοπό να εντοπίσει τα δύσκολα σημεία. Σε δεύτερο στάδιο αναλαμβάνει την κωδικοποίησή της, χρησιμοποιώντας περισσότερα δεδομένα για την κωδικοποίηση των σημείων που εντοπίστηκαν. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται twο-pass encoding και προκαλεί καθυστέρηση στην κωδικοποίηση που μπορεί να διαρκέσει έως και τριπλάσιο χρόνο. Ο cοdec υποστηρίζει επίσης watermarks, αλλά και την απόρριψη frames ή τη μείωση της ποιότητας αναπαραγωγής, όταν η ισχύς της CPU δεν επαρκεί. Αποτελεί τον κύριο Video Cοdec για το QuickΤime από την έκδοση 3 και έπειτα, ενώ η ποιότητα που προσφέρει είναι πολύ υψηλότερη από του Cinepak σε χαμηλότερα μάλιστα data rates.
ReaIVideο 8: Η αρχιτεκτονική RealSystem βασίζεται στον Real Video 8 με Scalable Video Τechnοlogy (SVΤ). Οπως υποδηλώνει και το όνομά του, ο cοdec αυτός έχει την ικανότητα να ρυθμίζει την ποιότητα αναπαραγωγής, ανάλογα με την ταχύτητα σύνδεσης. Πιο συγκεκριμένα, όταν ανιχνεύει ότι υπάρχει πρόβλημα με το διαθέσιμο bandwidth, αντί να απορρίπτει ολόκληρα frames σταματά να αποστέλλει τις λιγότερο χρήσιμες πληροφορίες. Μέσω της τεχνικής αυτής, επιτυγχάνει σημαντικά μικρότερη αλλοίωση της απεικόνισης. Φυσικά, υποστηρίζει κωδικοποίηση VBR, ενώ μειονέκτημα αποτελεί ότι σε υψηλά bandwidth απαιτείται ισχυρός υπολογιστής.
Windows Μedia Videο: Ο cοdec αυτός αποτελεί το βασικό συστατικό της αρχιτεκτονικής της Μicrosoft και προέρχεται από το γνωστό ΜΡΕG4. Με την ενσωμάτωση νέων τεχνικών, η εταιρεία κατάφερε να αυξήσει τις ήδη πολύ καλές επιδόσεις του αλγορίθμου, δημιουργώντας έναν από τους καλύτερους αν όχι τον καλύτερο Video Cοdec σήμερα. Η τελευταία έκδοση ν8 προσφέρει 30% βελτίωση στη συμπίεση από την προκάτοχό της ν7 και ενσωματώνει τεχνικές VBR και Digital Rights Μanagement.
Η ευρύτατη απήχηση του προτύπου ΜΡ3 μαρτυρά από μόνη της τη σημαντικότητα των cοdecs και στον ήχο. Στη συνέχεια, θα δούμε τους σημαντικότερους από αυτούς.
ΜΡ3: Το ΜΡΕG Layer 3 (περισσότερο γνωστό ως ΜΡ3) είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές στάνταρ για τη διανομή μουσικής από το Ιnternet. Παράγει ήχο πολύ υψηλής ποιότητας που απαιτεί εξίσου υψηλά data rates, της τάξης των 128Kbits. Για το λόγο αυτόν, τα αρχεία ΜΡ3 δεν προσφέρονται συνήθως σε μορφή streaming, αλλά αποθηκεύονται στον υπολογιστή του χρήστη για αναπαραγωγή σε δεύτερο στάδιο. Επειδή το ΜΡΕG Layer 3 ανήκει στο ΜΡΕG standard, συχνά αναφέρεται ως ΜΡΕG 3, κάτι όμως που είναι λάθος (δεν υπάρχει "ΜΡEG 3").
Qualcοmm PureVοice: Η εταιρεία Qυalcomm παράγει μεγάλη γκάμα προϊόντων τηλεπικοινωνιών: από κινητά τηλέφωνα έως το γνωστό πρόγραμμα Ευdοra email. Ο codec PureVοice που έχει αναπτύξει, παρέχει υψηλής συμπίεσης και ποιότητας ήχο φωνής (voice). Η ποιότητα είναι εφάμιλλη και συχνά καλύτερη από την τηλεφωνική, σε πολύ χαμηλά data rates. Δυστυχώς, ο αλγόριθμος που χρησιμοποιεί προορίζεται μόνο για φωνή και όχι για μουσική.
QDesίgn Μυsic Codec: Ο QDesign Μυsic Codec (QDΜC) προορίζεται ειδικά για ορχηστρική (ίnstrυmental) μουσική, επιτρέποντας υψηλής ποιότητας αναπαραγωγή ακόμα και από modem των 14,4 ή 28,8Kbps. Παρ' όλα αυτά, παράγει ικανοποιητικά αποτελέσματα και για συμπίεση ανθρώπινης φωνής, αν και απαιτούνται κατά κανόνα υψηλότερα data rates. Σε γενικές γραμμές, η ποιότητα που προσφέρει σε 48Kbits ή λιγότερο είναι καλύτερη του ΜΡ3.
Real Αυdiο: Το Real Αυdiο ήταν η πρώτη σημαντική αρχιτεκτονική που υποστήριζε Realtime streaming στο Ιnternet. Οπως είναι φανερό και από το όνομά του, αρχικά προοριζόταν μόνο για ήχο, ενώ και σήμερα ο ήχος αποτελεί το δυνατό σημείο του. Υπάρχουν πολλοί RealΑυdiο Codecs, και καθένας παίρνει το όνομά του από το ρυθμό data rate που παράγει και το είδος του υλικού στο οποίο αποδίδει καλύτερα.
Windows Μedίa Αυdiο: Το WΜΑ είναι ο βασικός codec της Μicrosoft για συμπίεση ήχου. Παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το ΜΡ3, αλλά προσφέρει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι παράγει καλύτερη γενικά ποιότητα ήχου σε οποιοδήποτε bit rate και το δεύτερο είναι ότι αποδίδει πολύ καλά σε εξαιρετικά χαμηλά bit rates. Παρά τις αυξημένες επιδόσεις στη μουσική, η συμπίεση φωνής δεν αποτελεί το δυνατό σημείο του.
Οι multimedia αρχιτεκτονικές αναλαμβάνουν το πρώτο στάδιο για τη διαχείριση και διανομή του ψηφιακού περιεχομένου. Παρ' όλο που πολλοί θεωρούν την έννοια συνώνυμη με τα fοrmats των multimedia αρχείων (π.χ. asf, mον, rm κ.λπ.), κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το fοrmat αποτελεί απλώς τη δομή του αρχείου, που η αρχιτεκτονική κατασκευάζει μέσω των codecs που χρησιμοποιεί. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα των fοrmats είναι τα QυickTime Μονie και Windοws Μedia Video. Εκτός αυτού, ο όρος αρχιτεκτονική περικλείει πολύ περισσότερες λειτουργίες από ό,τι ένα απλό format αρχείου. Για παράδειγμα, το QuickTime ελέγχει τον τρόπο διαχείρισης του streaming υλικού από τον υπολογιστή, από τη μετατροπή του σε άλλα fοrmats μέχρι τον τρόπο που αυτό απεικονίζεται στην οθόνη. Αν και το σύνολο των αρχιτεκτονικών που έχουν αναπτυχθεί μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που τις διαφοροποιούν. Ορισμένες έχουν επικεντρωθεί στην αναπαραγωγή υλικού μέσω του Ιntemet, ενώ άλλες λειτουργούν καλύτερα με υλικό σε CDRΟΜ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει "καλύτερη" αρχιτεκτονική, αφού η τελική επιλογή του χρήστη εξαρτάται από τις ανάγκες του.
Μicrosoft Windows Μedίa: Η αρχιτεκτονική που έχει ανατπύξει και προωθεί η Μicrοsοft αποτελείται από ένα σύνολο προγραμμάτων που επιτρέπουν τη δημιουργία, διανομή και αναπαραγωγή streaming media. Ο Μedia Video ν8.0 είναι ο σημαντικότερος Video Codec που περιλαμβάνεται και ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι ότι χρησιμοποιεί την τεχνολογία Digital Rights Μanagement (DRΜ) για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας του υλικού. Παρέχει πολύ καλή ποιότητα σε ποικιλία ρυθμών ροής δεδομένων (data rates), ενώ αποδεικνύεται ιδιαίτερα ταχύς και ως προς τη συμπίεση. Υποστηρίζει Variable BitRate (VBR) και two-pass κωδικοποίηση, που βελτιώνουν ακόμη περισσότερο την τελική ποιότητα. Η αρχιτεκτονική διαθέτει ακόμα τον πρότυπο ISO ΜΡΕG4 codec, καθώς και μία ιδιόκτητη (propietary) ΜΡΕG4 υλοποίηση της Μicrοsοft.
Ενα από τα πιο πολυδιαφημισμένα χαρακτηριστικά της τελευταίας γενιάς Windοws Μedia είναι ο εξαιρετικός codec Windows Μedia Αυdiα 8 (WΜΑ8). Η Microsoft εκθειάζει τις ικανότητές του, υποστηρίζοντας ότι παρέχει καλύτερη ποιότητα από το ΜΡ3 χρησιμοποιώντας το μισό data rate. Ο ισχυρισμός αυτός είναι κάπως παραπλανητικός, αφού το ΜΡ3 δεν είναι streaming format, ενώ οι ανταγωνιστές με το QDesign Μυsic 2 και Real aυdiο επίσης ξεπερνούν σε επιδόσεις το ΜΡ3. Η τελευταία έκδοσή του βελτιώνει την ποιότητα που παρέχει κυρίως σε χαμηλά data rates, αντιμετωπίζοντας το κυριότερο πρόβλημα των προκατόχων του. Παράλληλα, για ιδιαιτέρως χαμηλά data rates των 516Κbps χρησιμοποιείται ο ΑCΕLΡ Αυdio Codec, που έχει βελτιστοποιηθεί ειδικά για δίκτυα ΙΡ και πλατφόρμες Ιntel Ρentium. Περιλαμβάνει ρουτίνες που ελαχιστοποιούν την επίδραση σφαλμάτων μετάδοσης και αυξάνει την απόδοση της διόρθωσης λαθών για τα πακέτα που χάνονται (errorcorrection).
Η αρχιτεκτονική multimedia της Μicrοsοft περιλαμβάνει μία τεχνική που ονομάζεται Ιntelligent Streaming. Με την τεχνολογία αυτή μία ροή δεδομένων (bitstream) μπορεί να διαθέτει έως 10 διαφορετικές ροές βίντεο (video strearns) και μία ροή ήχου (aυdiο stream). Οι διαφορετικές αυτές εκδόσεις προέρχονται από το ίδιο αρχικό υλικό, κωδικοποιημένο όμως σε διαφορετικά bit rates ώστε να ταιριάζουν όσο το δυνατόν καλύτερα με τη σύνδεση του χρήστη. Κατά την έναρξη της αναπαραγωγής, ο Μedia Ρlayer και ο Windows Μedia Serνer επικοινωνούν μεταξύ τους και επιλέγουν το κατάλληλο νideο stream, ανάλογα με το διατιθέμενο bandwidth. Ομως και κατά τη διάρκεια αποστολής του υλικού, ο serνer μπορεί να ανιχνεύσει τις διακυμάνσεις του bandwidth και να επιλέξει δυναμικά την καταλληλότερη
ροή. Επίσης, ο Μedia Ρlayer μπορεί να απορρίψει καρέ (drοp frames) ή να μειώσει την ποιότητα της εικόνας, ώστε να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του υλικού σε πραγματικό χρόνο. Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να
απορριφθεί τελείως η εικόνα, συνεχίζοντας μόνο με την αναπαραγωγή του ήχου.
Στα μειονεκτήματα της τεχνολογίας αυτής συγκαταλέγεται η περιορισμένη παραμετροποίηση που προσφέρεται για τα νideo streams. Αφορά μόνο στο ρυθμό ροής (data rate), ενώ δεν επιτρέπεται η χρησιμοποίηση διαφορετικού cοdec ή frame rate. Παράλληλα, επειδή υποστηρίζεται μόνο ένα audio stream, η ποιότητα του ήχου είναι ανεξάρτητη από τη σύνδεση του χρήστη. Επομένως, οι χρήστες που διαθέτουν γραμμές Τ1 ή Ε1 Θα παραλάβουν τον ίδιο ήχο με όσους έχουν μία απλή dial-up σύνδεση στα 56Κbps. Επομένως το Ιntelligent Streaming δεν είναι μία πραγματική multiple data rate τεχνολογία, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για την παροχή μίας ροής χαμηλότερου ρυθμού σε περίπτωση προβλημάτων στο δίκτυο.
Οπως είναι φυσικό, η τεχνολογία Windοws Μedia είναι απόλυτα συμβατή με την πλατφόρμα Windοws. Δυστυχώς, αυτή είναι και η μοναδική πλατφόρμα που υποστηρίζεται, αν και προετοιμάζονται εκδόσεις για Μacintosh, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε beta μορφή. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι οι εκδόσεις για Μac έχουν περάσει από τα στάδια 2.0 beta, 3.0 beta και 4.0 beta, χωρίς να υπάρξει καμία τελική έκδοση ενδιαμέσως. Παρ' όλα αυτά, η Μicrοsοft έχει υποσχεθεί τόσο την ολοκλήρωση της ανάπτυξης για Μac όσο και την ανάπτυξη μίας Unix έκδοσης.
Quicktime: Η αρχιτεκτονική QuickTime οφείλει την ύπαρξή της στην Apple, αποτελώντας τη λύση της εταιρείας για τη διανομή streaming media. Πολλοί κατασκευαστές software, hardware και παροχείς περιεχομένου (content proνiders) τη χρησιμοποιούν για τη δημιουργία και δημοσίευση γραφικών, ήχου, βίντεο, κειμένου, μουσικής και τρισδιάστατων εφαρμογών. Τόσο το QuickΤime 5 όσο και ο προκάτοχός του διαθέτουν ισχυρή υποστήριξη για Realtime streaming, ενώ το natiνe format των αρχείων τους περιλαμβάνει κυρίως ταινίες .mον, η και .qti. Αν και το QuickTime είχε επικεντρωθεί για πολλά χρόνια στη μέθοδο progressiνe download, η τακτική αυτή άλλαξε με την έκδοση 4.0 του προγράμματος.
Η τελευταία έκδοση (ν5.0) υποστηρίζει ΗΤΤΡ streaming, που επιτρέπει την πρόσβαση στο οnline περιεχόμενο παρά την παρουσία firewalls, και περιλαμβάνει δεκάδες διαφορετικούς codecs. Ο κυριότερος από αυτούς είναι ο Sorenson Video, που προσφέρει ανταγωνιστική ποιότητα με data rates που ποικίλλουν από modem μέχρι CDRΟΜ. Μάλιστα, το Qυicktime αποτελεί τον ηγέτη στην παροχή mυltimedia υλικού από CDRΟΜ και σταθμούς πληροφοριών (Information Κiosks). Το Sorenson Deνelοper ν3.0 κωδικοποιεί σε ρυθμό εντυπωσιακά καλύτερο από τους προκατόχους του, κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων των νέων επεξεργαστών. Επειδή προσφέρει πολλές παραμέτρους συμπίεσης, όσοι ενδιαφέρονται να το αξιοποιήσουν στο έπακρο θα πρέπει να διαθέτουν πολλές γνώσεις για τις συγκεκριμένες λειτουργίες. Ενας άλλος cοdec που περιλαμβάνεται, είναι ο H.263, που χρησιμοποιείται κυρίως για τη διεξαγωγή τηλεδιασκέψεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις αποδεικνύεται καλίτερος από τον Sοrensοn, κυρίως για περιεχόμενο με γρήγορες εναλλαγές σε χαμηλά data rates.
Ως προς τον ήχο, το QuickTime διαθέτει το Speech Codec ΡureVoice της Qυalcοm. Ο cοdec αυτός χρησιμοποιεί τους ίδιους αλγορίθμους με τα ψηφιακά τηλέφωνα της Qualcom και η ποιότητα που προσφέρει είναι πολύ καλή για φωνή (speech) και πολύ κακή για οτιδήποτε άλλο. Για την αναπαραγωγή μουσικής, το QuickTime διαθέτει τη βασική έκδοση του QDesign Μusic 2. Μεταξύ άλλων, προσφέρει μία ευρεία γκάμα από data rates, υψηλή ποιότητα και περισσότερο έλεγχο, αλλά δεν υποστηρίζει VBR. Η τεχνολογία streaming που έχει αναπτύξει η Apple και έχει ενσωματώσει στο Quicktime παρουσιάζει ομοιότητες και διαφορές με την αντίστοιχη της Μicrosoft. Το format των αρχείων του Quicktime βασίζεται σε tracks, που όμως μπορούν να αποτελούνται από διάφορα είδη περιεχομένου. Κάθε track μπορεί να περιέχει βίντεο, ήχο, flash, ΗΤΜL behaνiours και άλλα, παρέχοντας έτσι μεγάλη ευελιξία. Επίσης, παρέχει δυνατότητα για oνerlapping, που επιτρέπει την προβολή κειμένων πάνω από βίντεο (π.χ. υπότιτλους) σε πραγματικό χρόνο. Από πλευράς αρχείων, υποστηρίζει την αναπαραγωγή των περισσοτέρων αλλά όχι όλων των aνi αρχείων, όμως δεν υποστηρίζει τα asf. Ενα από τα πλεονεκτήματά του είναι ότι διατίθεται σε συστήματα με Μac OS 7.5.5 ή ανώτερο, Μac OS Χ, Windοws 95/98/Μe/2000 και Windοws ΝΤ 4.0
Real System: Η αρχιτεκτονική Real System αναπτύχθηκε από την εταιρεία Real Νetworks και προσφέρει πραγματικό Realtime streaming, αλλά και Prοgressiνe dοwnlοad. Η εταιρεία, που αρχικά ήταν γνωστή ως Progressiνe Νetworks, παρουσίασε την τεχνολογία Real Αυdiο το 1994, προσφέροντας για πρώτη φορά aυdio streaming. Το ReaIVideo προστέθηκε με την έκδοση 4.0 που κυκλοφόρησε το 1997 και υποστηρίζει νideο streaming. Η τελευταία έκδοση της αρχιτεκτονικής είναι η 8.0 και προσφέρει πλήθος νέων χαρακτηριστικών και βελτιώσεων σε σχέση με τις προηγούμενες. Οι κυριότερες αλλαγές εστιάζουν στη βελτίωση των αλγορίθμων συμπίεσης και στην προσπάθεια δημιουργίας μίας multimedia πλατφόρμας κατά τα πρότυπα του QuickΤime.
Η αρχιτεκτονική RealSystem είναι περισσότερο κατάλληλη για διανομή υλικού (βίντεο, ήχο, flash κ.λπ.) μέσω δικτύων, αφού αποδίδει λιγότερο καλά στα πολύ υψηλά data rates που παρέχουν τα CDs και DVDs. Από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της είναι η υποστήριξη της γλώσσας SΜIL (Synchronized Μυltimedia Intergration Language), που επιτρέπει το συγχρονισμό βίντεο και ήχου με άλλες ενέργειες που μπορεί να περιλαμβάνει μια ιστοσελίδα. Ως προς το streaming, η τεχνολογία SυreStream επιτρέπει τη δημιουργία έως 8 βίντεο και audio tracks, που μπορούν να διαφέρουν ως προς ένα πλήθος παραμέτρων. Συγκεκριμένα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά cοdecs, frame rates και data rates, ενώ μόνο η ανάλυση του βίντεο θα πρέπει να παραμείνει σταθερή. Κατά την αναπαραγωγή, ο RealPlayer επικοινωνεί με τον RealSerνer και μπορεί δυναμικά να επιλέγει όποια ροή ανταποκρίνεται καλύτερα στο bandwidth του χρήστη. Παράλληλα, αν η κατάσταση του δικτύου αποδειχθεί πολύ άσχημη, ο χρήστης μπορεί να επιλέξει αν θα απενεργοποιηθεί ο ήχος ή η εικόνα. Οπως και στην περίπτωση της Μicrοsοft, υποστηρίζεται η απόρριψη καρέ και η μείωση της ποιότητας του βίντεο.
Στην τελευταία έκδοση Real ν8.0, η απόδοση του αποκωδικοποιητή έχει αυξηθεί σημαντικά και επέτρεψε την ενσωμάτωση μερικών πρωτοποριακών χαρακτηριστικών. Οχι μόνο υποστηρίζονται twο-pass encoding και VBR, αλλά αν η ισχύς του υπολογιστή το επιτρέπει, ο αποκωδικοποιητής αναλαμβάνει την επεξεργασία της εικόνας, αφαιρώντας διάφορες ατέλειες (artifacts). Παράλληλα, για τη συμπίεση του υλικού προσφέρονται πολλά έτοιμα φίλτρα, που αναλαμβάνουν εύκολα και γρήγορα τη βελτίωση της ποιότητας. Από πλευράς ήχου, η Real Νetworks ανέκαθεν ενσωμάτωνε δεκάδες cοdecs και προσέφερε ικανοποιητική απόδοση. Στην τελευταία έκδοση έχουν ενσωματωθεί ακόμα δύο (Low Βit Rate Stereo Μusic και Sony ΑΤRΑ03), που βελτιώνουν την απόδοση σε όλα τα data rates από 12 έως 352Κbps. Ηαρχιτεκτονική Real System έχει αναπτυχθεί κυρίως για συστήματα Windοws, ωστόσο υποστηρίζονται και οι Μacintοsh (OS 8.1 και ανώτερα). Παρ' όλο που στο παρελθόν κυκλοφορούσαν εκδόσεις και για διάφορες πλατφόρμες Unίx, τα τελευταία χρόνια δεν έχει παρουσιαστεί κάποια καινούρια έκδοση.
Η μετατροπή του σημερινού Ιnternet σε multimedia δίκτυο κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση μπορεί να χαρακτηρισθεί. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις σημαντικές δυσκολίες, που Θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με επιτυχία. Στην κορυφή των προβλημάτων δεσπόζει απειλητικά το υψηλό απαιτούμενο bandwidth. Ενα τυπικό απόσπασμα ταινίας 25 λεπτών σε ανάλυση 320x240 pixels καταλαμβάνει περίπου 2,3ΜΒ συμπιεσμένο και ισοδυναμεί με 1.000 και πλέον σελίδες κειμένου. Επομένως, το εύρος διαμεταγωγής που απαιτείται είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με τις παραδοσιακές ιστοσελίδες που περιέχουν κείμενο και εικόνες, ενώ ταυτόχρονα κρίνεται απλησίαστο με τα σημερινά δεδομένα.
Μία επίσης πολύ σημαντική παράμετρος είναι η απαίτηση για αποστολή και λήψη του υλικού σε πραγματικό χρόνο (real time) και χωρίς διακοπές. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο ρυθμός στον οποίο ψηφιοποιήθηκε το υλικό (sample rate) να είναι συνεχώς ίδιος με το ρυθμό διαμεταγωγής από τον serνer στον υπολογιστή μας. Άν το υλικό καταφθάνει με μικρότερο ρυθμό, η αναπαραγωγή θα σταματήσει στιγμιαία και η αλλαγή αυτή θα γίνει άμεσα αντιληπτη. Είναι άλλωστε γεγονός ότι οι ανθρώπινες αισθήσεις δεν μπορούν να ανεχθούν οποιαδήποτε διακοπή ξεπερνά τα 250 millisecοnd, οπότε το περιθώριο λάθους είναι πολύ μικρό.
Ενας τρίτος και τελευταίος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη αφορά στη ροή (bitstream) του υλικού. Η ροή αυτή αποτελείται από τα πακέτα που στέλνει ο serνer και αποθηκεύονται προσωρινά στον bυffer που διαθέτει η εφαρμογή που χρησιμοποιούμε. Ο προσωρινός αυτός χώρος αποθήκευσης χρησιμοποιείται για να ενωθούν τα πακέτα στη σωστή σειρά πριν από την αναπαραγωγή τους. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό μπορεί να καλυφθεί κάποια διακοπή στο ρυθμό παραλαβής με αναπαραγωγή των ήδη αποθηκευμένων πακέτων. Επειδή, όμως, ο bυffer αυτός είναι περιορισμένος, αν τα πακέτα παραλαμβάνονται με ρυθμό πολύ ταχύτερο από ό,τι μπορούν να αναπαραχθούν, ο bυffer θα υπερχειλίσει και πολλές πληροφορίες θα χαθούν! Επομένως, η απλή αύξηση του bandwidth δεν επαρκεί, αλλά πρέπει να συνοδευτεί με κάποιον τρόπο ελέγχου του ρυθμού αποστολής. Ας δούμε, όμως, πώς αντιμετωπίζονται όλες αυτές οι προκλήσεις από τα σύγχρονα πρωτόκολλα επικοινωνίας.
ΗΤΤΡ server: Οι απλοί Web serνers χρησιμοποιούν το γνωστό πρωτόκολλο TCP (Τransmissiοn Cοntrol Ρrοtοcol) για την αξιόπιστη μεταφορά δεδομένων. Όταν τα πακέτα που αποτελούν το υλικό καθυστερούν, το ΤCΡ θα σταματήσει τη μετάδοση, αναμένoντας την παραλαβή τους. Αντίστοιχα, αν για οποιονδήποτε λόγο τα πακέτα χαθούν ή φθάνουν με λάθη, ο serνer θα αναλάβει την επαναποστολή τους και θα περιμένει εκ νέου την παραλαβή τους. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας δεν ενδείκνυται για βίντεο και ήχο, αφού προκαλεί καθυστερήσεις που ενοχλούν το χρήστη. Παρ' όλα αυτά, στην περίπτωση του streaming υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή για χαμένα ή κατεστραμμένα πακέτα, των οποίων αν ο αριθμός είναι μικρός, δεν γίνονται άμεσα αντιληπτά. Ακόμη ένα πρόβλημα με το συγκεκριμένο πρωτόκολλο είναι ότι δεν επιτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ του server και του client. Επομένως, είναι αδύνατος ο δυναμικός έλεγχος του bandwidth που διαθέτει ο χρήστης και η επιλογή της κατάλληλης ροής (bitstream) που θα ταίριαζε σε αυτόν. Παράλληλα, δεν είναι
δυνατός ο έλεγχος της ίδιας της ροής και η επιλογή για rewind, pause, fast forward κ.λπ. Για τους λόγους αυτούς το ΤCΡ είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση σε πραγματικό χρόνο streaming υλικού και οι περισσότερες εταιρείες προτιμούν τους ειδικούς servers που είναι αφιερωμένοι στη διαδικασία αυτή. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούν ονομάζεται UDΡ (Universal DataGram)
και συνδυάζεται με νέα real time πρωτόκολλα που έχουν αναπτυχθεί από το Ιnternet Engineering Τask Force (ΙΕΤF).
ίΡν6: Το πρωτόκολλο ΙΡ version 6 αποτελεί τη νέα έκδοση του Ιnternet Protocol ν4 που χρησιμοποιείται σήμερα. Περιλαμβάνει υποστήριξη για το μοντέλο Μulticast και για multimedia streaming περιεχόμενο (όπως βίντεο και ήχο), καθώς και για την κρυπτογράφηση δεδομένων. Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματά του, που δεν συνδέεται όμως με το νideο streaming, είναι ο μεγαλύτερος χώρος διευθύνσεων που διαθέτει (address space). Επειδή είναι αδύνατον το νέο πρωτόκολλο να εγκατασταθεί ταυτόχρονα παντού, είναι συμβατό με τον προκάτοχό του, το ΙΡν4.
UDP: Το UDΡ προέρχεται από τις λέξεις Uniνersal DataGram Protocol και αποτελεί την εναλλακτική λύση για το ΤCΡ. Σε αντίθεση με την προηγούμενη μέθοδο λειτουργίας, το UDΡ δεν περιλαμβάνει έλεγχο λαθών. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε περίπτωση που κάποια πακέτα χαθούν κατά τη μεταφορά, δεν ξαναστέλνονται. Το πρωτόκολλο αυτό χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων οι RealPlayer και StreamWorks. Μάλιστα, ο ReaIPlayer επιτρέπει την επιλογή μεταξύ UDP ή ΤCΡ, παρ' όλο που το πρώτο ενδείκνυται περισσότερο. Το σημαντικότερο μειονέκτημα του UDΡ είναι ότι αντιμετωπίζει προβλήματα με τα firewalls. Αν και πολλές εταιρείες του χώρου κινούνται για την ανrιμετώπισή του, πολλοί χρήστες δεν θα καταφέρουν να παρακολουθήσουν streaming περιεχόμενο όταν βρίσκονται πίσω από κάποιο firewall.
MBone: Tο Μulticast Βackbone είναι ένα πειραματικό δίκτυο που "επικαλύπτει" το Ιnternet. Ο σκοπός για τον οποίο αναπτύχθηκε είναι η έρευνα και η εξέταση των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων του μοντέλου multicasting που υποστηρίζει το ΙΡν6. Σήμερα, υπάρχουν περισσότερα από 1.700 δίκτυα σε 20 διαφορετικές χώρες του κόσμου, που βασίζονται στο ΜΒοne. Χρησιμοποιείται για τη μετάδοση multimedia περιεχομένου, όπως ραδιοφωνικές εκπομπές και ζωντανές εκδηλώσεις.
RΤΡ: Το RΤΡ (Real Τime Protocol) αποτελεί το βασικότερο πρωτόκολλο σήμερα για τη μετάδοση streaming media στο Ιnternet. Λειτουργεί προσθέτοντας πληροφορίες στα πακέτα UDP, που περιλαμβάνουν μία χρονική στάμπα (timestamp), έναν σειριακό αριθμό (sequence number) και τον τύπο συμπίεσης που χρησιμοποιήθηκε. Με τον τρόπο αυτό επιτρέπει τη συγχρονισμένη αποστολή των πακέτων και τη σωστή αποσυμπίεση και επανασύνδεσή τους από τον αποδέκτη. Ενα από τα πλεονεκτήματά του είναι ότι παρέχει τη δυνατότητα για συγχρονισμό μεταξύ του ήχου, της εικόνας και των γραφικών κατά την αναπαραγωγή τους στον υπολογιστή μας. Το RΤΡ μπορεί επίσης να λειτουργήσει και με άλλα πρωτόκολλα, όπως το ΤCΡ και το ΙΡ Μulticast. Παρ' όλο που έχει κυρίως σχεδιαστεί για τη μετάδοση δεδομένων μέσω του μοντέλου Μυlticast, χρησιμεύει και για Unicast μεταδόσεις. Επιτρέπει τη μονόδρομη μετάδοση περιεχομένου (όπως Video οn Demand), αλλά και τις αμφίδρομες υπηρεσίες όπως η λεγόμενη ιντερνετική τηλεφωνία. Για τη λειτουργία του συνεργάζεται με το πρωτόκολλο RΤCΡ, που επιτρέπει τον έλεγχο της ποιότητας μετάδοσης.
RΤCΡ: Το RΤCΡ (Real Τime Control Protocol) αποτελεί μέρος του πρωτοκόλλου RΤΡ και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να συνεργάζεται με αυτό. Κατά τη μετάδοση υλικού μέσω του RΤΡ, ο serνer και ο client ανταλλάσσουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα πακέτα RΤCΡ με πληροφορίες για την ποιότητα υπηρεσιών και τη διαχείριση συνδρομών.
RΤSP: Τα αρχικά RΤSP προέρχονται από τις λέξεις Real Τime Streaming Protocol. Πρόκειται για ένα υψηλού επιπέδου πρωτόκολλο client/serνer, που επιτρέπει τον έλεγχο της ποιότητας αποστολής του υλικού και την εκτέλεση λειτουργιών, όπως stop, pause, rewind και fast forward. Επίσης, έχει ληφθεί πρόνοια για την ασφάλεια του υλικού, τη διαχείριση δικαιωμάτων (DRΜ) και την καταμέτρηση του υλικού που παραλαμβάνουν οι χρήστες. Με τον τρόπο αυτό είναι δυνατή η χρέωση του περιεχομένου και επομένως η λειτουργία συνδρομητικών υπηρεσιών. Το RΤSP μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τα πρωτόκολλα UDP, ΤCΡ, και ΙΡ Μulticast, ενώ υποστηρίζει τη χρήση του RΤΡ ως χαμηλότερου επιπέδου πρωτόκολλο (underlying).
RSVP: 0 σκοπός του RSVP (Resource Reserνation Protocol) είναι η εξασφάλιση της ποιότητας μετάδοσης. Με το πρωτόκολλο αυτό ο αποδέκτης μπορεί να απαιτήσει από το δίκτυο την παροχή του συγκεκριμένου bandwidth που χρειάζεται για την παρακολούθηση του streaming υλικού. Οι εφαρμογές που χρησιμοποιούν το RSVP παρακρατούν τους απαραίτητους πόρους σε routers και transmission paths, ώστε να ικανοποιήσουν το απαιτούμενο από τον αποδέκτη bandwidth. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας είναι ανάλογος με τις εφαρμογές στον υπολογιστή μας, που ζητούν και παρακρατούν την απαιτούμενη από αυτές μνήμη. Ο κυριότερος τρόπος για την "παρακράτηση" των πόρων που προαναφέραμε είναι η απόδοση προτεραιότητας στα διάφορα πακέτα που μεταδίδονται. Το RSVP είναι το βασικό στοιχείο, πάνω στο οποίο θα στηριχθεί το μελλοντικό Ιntegrated Serνices Ιnternet.
Η ύπαρξη του απαιτούμενου bandwidth αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα που διαμορφώνει την τελική ποιότητα του streaming υλικού. Προς το παρόν, το υλικό αυτό προσφέρεται σε μία ποικιλία bit rates για να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους χρήστες, με διαφορετική ταχύτητα συνδέσεων. Ωστόσο, η φύση του Ιnternet είναι τέτοια, που το πραγματικό bandwidth που προσφέρεται στο χρήστη υπόκειται σε σημαντικές διακυμάνσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιnternet αποτελείται από έναν μεγάλο αριθμό ετερογενών δικτύων, που συχνά παρουσιάζουν δυσκολίες στη μεταξύ τους επικοινωνία. Από την αποστολή των πληροφοριών μέχρι τη λήψη υπάρχουν τέσσερις παράγοντες, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τη φύση του Ιnternet και οι οποίοι επιδέχονται βελτιστοποίηση. Είναι γνωστοί ως First Μile, Ιnternet Backbοne, Perring Pοints και Last Μile. Ας δούμε τι εκπροσωπεί καθένας από αυτούς.
First Mile: Ως "Πρώτο Μίλι" ορίζουμε τη σύνδεση της εταιρείας που διαθέτει το οnline υλικό με το Ιnternet. Το πρόβλημα είναι ότι η υποδομή του δικτύου γύρω από τις εταιρείες αυτές πρέπει να είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και μαζική, ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Μία λύση στο πρόβλημα αυτό αποτελεί η αποκεντρωμένη αρχιτεκτονική (Μulticasting και Cοntent Deliνery Netwοrk). Με τον τρόπο αυτό, ο server με το αποθηκευμένο προς μετάδοση υλικό αποσυνδέεται από τους τελικούς χρήστες και έτσι όχι μόνο δεν υπερφορτώνεται αλλά καταλαμβάνει και λιγότερο bandwidth.
Backbone: Πρόκειται για τη βασική δομή του Ιnternet. Αυτή θα επαρκούσε αν λιγότερο από το 2% των χρηστών διέθεταν συνδέσεις υψηλών ταχυτήτων. Με την έλευση, όμως, του λεγόμενου brοadband Ιnternet και την εξάπλωση των γρήγορων συνδέσεων, η δομή αυτή αποδεικνύεται ολοένα λιγότερο αποτελεσματική. Η μέθοδος multicasting δεν αποτελεί λύση, αφού απαιτεί ειδικούς multicasting routers και η αντικατάσταση όλων των routers είναι οικονομικά αδύνατη. Μία επιλογή θα ήταν η τοποθέτηση του υλικού σε serνers που βρίσκονται πιο κοντά στους χρήστες, έτσι ώστε η κίνηση που δημιουργούν να μην περνά από τις βασικές γραμμές του Ιnternet.
Peering Points: Είναι οι διακλαδώσεις ανάμεσα στα επιμέρους δίκτυα του Ιnternet. Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι από 7.000 ISPs παγκοσμίως, με τους μεγαλύτερους από αυτούς να ελέγχουν λιγότερο από το 6% της συνολικής κίνησης. Αυτό σημαίνει ότι τα πακέτα που αποτελούν τα διάφορα αρχεία πρέπει να ταξιδεύουν διαμέσου πολλών δικτύων. Τα σημεία που συνδέουν τα διαφορετικά αυτά δίκτυα αποτελούν αδύναμους κρίκους στην αλυσίδα μεταξύ των εταιρειών με το υλικό και των τελικών αποδεκτών, προκαλώντας καθυστερήσεις. Ωστόσο, η κίνηση μέσω του Ιnternet παρουσιάζει ακόμα μία δυσκολία. Τα πρωτόκολλα που χρησιμοποιεί είναι δυναμικά και σχεδιασμένα ώστε να βρίσκουν εναλλακτικούς δρόμους όταν τμήματα του δικτύου παρουσιάζουν προβλήματα. Η εύρεση όμως των δρόμων αυτών δεν είναι άμεση και προκαλεί ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις.
Last Μile: Τέλος, το "Τελευταίο Μίλι" αποτελείται από τις συνδέσεις που διαθέτουν οι χρήστες για πρόσβαση στο Ιnternet. Οι περισσότερες συνδέσεις σήμερα αποτελούνται από mοdem των 56Kbps και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες που απαιτεί το multimedia streaming υλικό. Η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί στο πρόβλημα αυτό είναι η διάδοση νέων και ταχύτερων τρόπων συνδέσεως, που κάνουν χρήση τεχνολογιών όπως οι ΑDSL, cable mοdems, ISDN 128 kbps και το δορυφορικό Ιnternet. Παρ' όλο που οι συνδέσεις αυτές εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό το απαιτούμενο bandwidth, επιδρούν αρνητικά στα τρία προαναφερθέντα τμήματα της υποδομής του Ιnternet. Όσο περισσότερη ταχύτητα απαιτεί κάθε χρήστης τόσο μεγαλύτερη πρέπει να γίνει η χωρητικότητα της βασικής δομής του Διαδικτύου ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν όλοι.
Στα πρώτα βήματά του το Internet περιείχε μόνο κείμενο και η πρόσβαση με modem των 300bps φάνταζε υπεραρκετή. Σιγά σιγά στις ιστοσελίδες προστέθηκαν ήχος και εικόνες, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν mοdems μεγαλύτερης ταχύτητας, που να μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες απαιτήσεις για bandwidth. Σήμερα, το Ιnternet μεταμορφώνεται σε multimedia δίκτυο με τους χρήστες να έχουν real time πρόσβαση σε βίντεο και ήχο, χωρίς όμως να χρειάζεται να περιμένουν για την παραλαβή του περιεχομένου. Αντίθετα, σύμφωνα με τη νέα τάση που διαμορφώνεται, η πρόσβαση Θα πρέπει να είναι άμεση και η ροή του υλικού συνεχής ώστε να μην παρατηρούνται διακοπές κατά την αναπαραγωγή του.
Η τεχνολογία streaming που εξετάσαμε καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις προαναφερόμενες απαιτήσεις. Αλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την πρόοδο που έχει σημειώσει από την εμφάνισή της το 1994. Την εποχή εκείνη η Real Netwοrks (γνωστή τότε ως Ρrοgressiνe Netwοrks) παρουσίασε μία αρχική υλοποίηση, που προσέφερε κακή ποιότητα αναπαραγωγής, αλλά αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο βασίστηκε η τεχνολογία. Σήμερα, η παροχή οnline multimedia υλικού με μορφή streaming έχει προσελκύσει πολλές εμπορικές εταιρείες και ερευνητικούς οργανισμούς. Απόδειξη του ενδιαφέροντος που υπάρχει, είναι η παράλληλη ανάπτυξη πολλών ανταγωνιστικών αρχιτεκτονικών που εξελίσσονται συνεχώς σε μια προσπάθεια επικράτησης έναντι των υπολοίπων. Η αλήθεια είναι ότι η μετάδοση streaming βίντεο από το Ιnternet προϋποθέτει την έρευνα σε πολλούς τεχνολογικούς τομείς, όπως τα Διαδικτυακά πρωτόκολλα, οι αλγόριθμοι συμπίεσης και η δομή των δικτύων. Ετσι, δημιουργείται ένας τεράστιος χώρος έρευνας, στον οποίο μπορούν να συνεισφέρουν πολλές εταιρείες, σε διαφορετικό τομέα η καθεμία.
Ομως, ο έντονος ανταγωνισμός που επικρατεί στο χώρο, λίγο ενδιαφέρει το χρήστη, που το μόνο που ζητά είναι παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών. Οπως εξετάσαμε αναλυτικά, υπάρχουν μία σειρά προβλημάτων που δεν έχουν ακόμα αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά. Παρ' όλα αυτά, η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται έχει αυξηθεί σημαντικά και στο άμεσο μέλλον ο καθένας από εμάς θα έχει την ταχύτατη πρόσβαση στο multimedia υλικό που επιθυμεί. Η πρόσβαση αυτή θα γίνεται με δύο τρόπους: δωρεάν και επί πληρωμή, ανάλογα με το multimedia περιεχόμενο. Η ενσωμάτωση τεχνικών DRM στην κωδικοποίηση του υλικού κάθε άλλο παρά τυχαία είναι και μας προετοιμάζει για τη στροφή στη διανομή των μελλοντικών ταινιών. Το επόμενο βήμα μετά τις κασέτες VHS και τα DVDs θα είναι η απρόσκοπτη δικτυακή παροχή των τελευταίας εσοδείας κινηματογραφικών ταινιών μέσω Διαδικτύου. Και αυτό, όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι κάτι που δεν πρόκειται να αργήσει.
Οποιαδήποτε, λοιπόν, ταινία αλλά και εκπαιδευτικό ή ενημερωτικό βίντεο θα γίνουν άμεσα προσβάσιμα από το PC μας. Οι δυνατότητες ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και εκπαίδευσής μας αυξάνονται κατακόρυφα, ενώ ο πάλαι ποτέ ταπεινός προσωπικός υπολογιστής μας μετατρέπεται σε κέντρο, που ρυθμίζει σιγά σιγά τις περισσότερες τπυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ο τρόπος με τον οποίο θα εξελιχθεί η τεχνολογία streaming αποτελεί μία καλή εξάσκηση για τη φαντασία μας. Το σίγουρο είναι ότι, για άλλη μία φορά, οι δυνατότητες που παρέχονται θα μας ωφελήσουν σημαντικά.